Donderdag werd ik wakker met hoofdpijn. Op donderdag heb ik een superleuke teken-cursus. Ik ben al een aantal keer niet geweest én ik weet dat ik volgende week ook niet kan gaan. Twijfel dus: ga ik of zeg ik af? Als ik weer niet kom, kan ik dan nog aanhaken? Ik besluit dus te gaan. Paar pijnstillers en hop, op weg. Ik hoop dat de hoofdpijn weg trekt. Maar helaas, dit gebeurt niet. Een enorme migraine aanval volgt en ik ben weer eens een paar dagen uit de running.
Als mens met migraine ben ik vaak bezig met dit soort afwegingen, en de gevolgen daarvan. Zo vraag ik me vaker af of ik, als ik mij niet goed voel, toch iets zal gaan doen. Even een ommetje maken, fietsen of sporten. Dan voel ik me daarna misschien wel beter. Maar, soms werkt het juist averechts en word ik zieker. Zeker als er anderen bij betrokken zijn, vind ik het moeilijk om af te zeggen. Ik weet immers ook niet zeker of het mis zal gaan en dan stel ik iemand misschien wel voor niks teleur.
Ik kan ook twijfelen over grotere zaken: Bijvoorbeeld of ik rekening zal houden met mijn aandoening bij mijn keuze voor een vakantie. Dus, skip ik die prachtige huttentocht in Oostenrijk of zonvakantie in Zuid Spanje omdat de kans op migraine zo groot is? En wat als mijn gezin dat wel graag wil? Ik probeer dan te bepalen waar ik goed aan doe. Maar eigenlijk is het ook een beetje een gok.
Ik vind dit proces van afwegen moeilijk. Vroeger hield ik gewoon nooit rekening met mijn hoofd. Ik dacht niet na over de kans op een migraine-aanval, laat staan dat ik daardoor iets wel of niet zou doen. Ik liet me niet beperken. Een migraine-aanval overkwam me gewoon en ik zat dan op de ‘blaren’.
In de loop van de jaren ben ik meer rekening gaan houden met mijn gezondheid. Wat ik nu vooral zwaarder meeweeg is waar ik zelf echt blij van word. Word ik er blij van als ik doorzet? Is het belangrijk voor mij? (of doe ik het vooral voor anderen, omdat het zo hoort of omdat ik niet gek gevonden wil worden)
Doen waar ik zelf blij van word, betekent niet dat ik mijn migraine aanvallen voorkom. Maar toch is het fijn. Ik ervaar daardoor meer regie. Het helpt me in het proces van overwegen en kiezen. En, het helpt me dat te doen wat ik leuk en belangrijk vind. Dat is sowieso winst!
PS. Leven met een ziekte of handicap vraagt Levenskunst 2.0. Vind je het leuk om hier eens met mij en anderen ervaringen over uit te wisselen? Mijn Leven 2.0 organiseert meet-ups over Levenskunst 2.0. Kom ook!
