Het ervaringsinzicht van Elly

Hoe kwam je tot het inzicht open zijn helpt?

“Toen ik net wist dat ik epi­lep­sie had, durf­de ik de straat niet meer op, omdat ik bang was dat ik daar een aan­val zou krij­gen. In het eer­ste jaar na de dia­gno­se zat ik voor­al alleen thuis. Mijn zoon heeft me gehol­pen om weer naar bui­ten te gaan door met me mee te gaan, maar dat kon natuur­lijk niet altijd. Hij heeft mij toen gesti­mu­leerd om ope­ner te zijn en eer­lijk tegen ande­ren te zeg­gen hoe het met me ging. Hij had gelijk: als je altijd maar zegt dat het wel goed gaat, dan kun­nen men­sen je ook niet hel­pen. Via de huis­arts kwam ik toen terecht bij de prak­tijk­on­der­steu­ner (POH-GGZ) en met zijn hulp ben ik nu zover dat ik echt weer alleen naar bui­ten kan en durf.”

 

Wat veranderde er?

“De POH-GGZ heeft me geleerd om staps­ge­wijs steeds meer din­gen te doen, door een “doe-the­ra­pie” met opdrach­ten en door me steeds weer posi­tief te sti­mu­le­ren en uit te dagen. Het was niet mak­ke­lijk, maar het is me gelukt. Ik leer­de dat het helpt om eerst rus­tig na te den­ken en dan een plan met klei­ne stap­jes te maken, zodat ik goed kan bepa­len of ik iets wel of niet kan en wil. En we zoch­ten din­gen uit die ik kon én die ik leuk vond, waar­door het extra fijn was als het luk­te: het was een over­win­ning én het was leuk om te doen. Zo kreeg ik lang­za­mer­hand weer ver­trou­wen in mij­zelf en inmid­dels ben ik weer actief in de bewo­ners­com­mis­sie en heb ik ook mee­ge­werkt aan de web­si­te van onze buurt (www.hallokruiskampkoppel.nl). Het is mij gelukt om mijn angst te over­win­nen en daar ben ik trots op.”