Mary (51 jaar) uit Amersfoort leeft al meer dan twintig jaar met verschillende chronische aandoeningen. Dit heeft haar kijk op het leven veranderd en zij kiest nu voor een waardegericht leven. Wij vroegen Mary hier een gastblog over te schrijven.
Mary: “In mijn jarenlange weg in het samen optrekken met mijn chronische klachten ontdekte ik ACT (Acceptance & Commitment Therapy). ACT leert je op een flexibele manier om te gaan met de obstakels die je tegenkomt, zodat je kan blijven investeren in de dingen die je écht belangrijk vindt. Met een lichaam dat mij steeds weer voor nieuwe uitdagingen stelt, is kunnen meebewegen heel fijn om een prettig leven te blijven leven!
Wat mij daarbij helpt is inzicht in de waarden die ik belangrijk vind. Waarden helpen me om te bepalen wat het leven voor mij waardevol maakt. En het mooie van waarden is: ze bestaan los van het resultaat. Maar het betekent ook dat wanneer je je committeert aan je waarden, je de bijkomende consequenties accepteert. Keuzes maken is dus onvermijdelijk. Voor mij zijn plezier en vrijheid belangrijke waarden. En dat heeft gevolgen voor de keuzes die ik maak.
Tijdens mijn eerste pelgrimstocht op de fiets in 2013 — vijf weken onderweg naar Santiago de Compostella – ontdekte ik dat ik veel plezier kreeg in schrijven. Mensen die mij volgden tijdens die tocht, gaven me ook terug dat ze ‘achterop mijn bagagedrager meefietsten’. Eenmaal thuis volgde ik een cursus column schrijven en was ik zeven jaar lang redactielid van een blad. Toen ik er geen lol meer in had, ben ik ermee gestopt; ik wilde het niet doen omdat íémand het moest doen. Ik denk ook dat je alleen een waardevolle bijdrage kunt leveren als je ergens plezier in hebt!
Vrijheid is een andere belangrijke richting voor me. Onderweg op de fiets betekent dat dat ik géén overnachtingsadressen reserveer. Ik wil per dag kunnen voelen wanneer het genoeg is en niet door móéten als mijn lijf anders aangeeft. De consequentie daarvan is dat je ’s morgens niet weet waar je ’s avonds slaapt. Die zoektocht naar een dak boven je hoofd is soms best spannend, maar dat neem ik voor lief. In 2019 ging ik op de fiets op weg naar Rome. Toch koos ik ervoor om in Siena mijn tocht te stoppen, omdat het voor mijn lijf na 2100 km genoeg was. Rome was een richting en niet het doel. Die stad is ook niet in één dag gebouwd, dus ik heb geduld. Het is het onderweg zijn dat telt!”
Mary Hogenkamp
PS Meer over ACT vind je in het boek ‘Voluit Leven’ van Ernst Bohlmeijer.
