Redac­teur Rosan­ne vraagt de vol­gers van Mijn Leven 2.0 hoe zij goed voor zich­zelf zor­gen. Dat levert mooie erva­rings­ken­nis op, waar­de­vol voor ieder­een, mét of zón­der beperking.

Na een lan­ge werk­dag ach­ter de com­pu­ter plof ik op de bank en eet lek­ker bij de tv. Hè hè, even ont­span­nen… Ik ben best moe, pfft. Eigen­lijk zit ik hier wel lek­ker. Ik blijf plak­ken en zap van het ene pro­gram­ma naar het ande­re tot het tijd is om naar bed te gaan. Ik ben nog steeds moe en bespeur ook een lich­te onte­vre­den­heid… Van­daag was ik bezig met de voor­be­rei­din­gen voor de ‘week van de self­ca­re’ van Mijn Leven 2.0. Goed voor jezelf zor­gen is belang­rijk, tuur­lijk, logisch toch? Maar hoe dóe je dat pre­cies? Onder het mot­to ‘samen weten we meer’ besluit ik onze vol­gers via soci­al media om raad te vragen.

Afspraak met jezelf
Ali­ce kreeg twee nieu­we heu­pen en leeft nu met blij­ven­de pijn­klach­ten. Ze rea­geert direct op mijn vraag op Facebook: “Ik heb twee cate­go­rie­ën: din­gen die moe­ten en din­gen die mogen. Door gezond te eten, te bewe­gen (zwem­men en pila­tes) en vol­doen­de te sla­pen blijf ik lan­ger fit en gezond. En din­gen die ‘mogen’ zijn er best veel: uit­stap­jes maken, naar de sau­na, film­pje kij­ken, win­ke­len, op vakan­tie gaan etc. Daar­bij ben ik wel vrij con­se­quent. Een afspraak met mezelf is net zo belang­rijk als een afspraak die ik met een ander maak. Natuur­lijk over­komt het mij ook wel eens dat ik mijn eigen afspra­ken ‘bij­stel’, maar het geeft ook een trots gevoel als ik de afspraak met mezelf nakom!”

Gek eigen­lijk, ik stel inder­daad afspra­ken met ande­ren vaak boven afspra­ken met mezelf… Wat een goed idee van Ali­ce om het zo te bekij­ken. Je rela­tie met jezelf is in het leven ten­slot­te de belang­rijk­ste rela­tie die je hebt.

Kos­ten en baten
Miri­am leeft met mul­ti­ple scle­ro­se en vult aan: “Net als Ali­ce heb ik din­gen die ‘moe­ten’, zoals twee­maal per week trai­nen bij de fysio (houd me sterk) en din­gen die ik leuk vind, zoals mas­sa­ge om de zoveel tijd (een echt ver­wen­mo­ment) of een avond­je uit met mijn part­ner of ande­ren. Dat kost me dan wel veel fysie­ke ener­gie, maar men­taal is dat echt een ik-moment en dat vind ik het waard.” Rita, die leeft met mul­ti­ple scle­ro­se, ziet het ook zo: “Bedenk goed of iets je qua ener­gie winst ople­vert of juist veel kost.” Als ik haar vraag wat haar dan ener­gie ople­vert, ant­woordt ze: “Op pad gaan naar de zee en het vrij­wil­li­gers­werk dat ik doe, onder ande­re voor Mijn Leven 2.0, dat geeft me het gevoel dat ik er toe doe.”

Neem de tijd
Rita besluit met: “Zelf­lief­de, dat blijft een moei­lij­ke, maar al doen­de leert men.” Ik denk dat ze daar­mee een belang­rijk punt aan­stipt: self­ca­re is een pro­ces en het hoeft niet in één keer goed en zal ook niet altijd met­een luk­ken. Je mag de tijd nemen om het te leren, gún jezelf die tijd ook.

Luis­ter naar je lijf
Jolan­da leeft met niet-aan­ge­bo­ren her­sen­let­sel en loopt met een rol­la­tor of stok na twee zwa­re heup­ope­ra­ties. Voor haar is self­ca­re: “Het mag, maar het hoeft niet. Meer aan­dacht voor wat mijn lijf aan­geeft en op tijd lek­ker rust nemen.” Door Jolanda’s remin­der neem ik even tijd om echt naar mijn lijf te luis­te­ren en ga voe­len hoe moe ik eigen­lijk ben en dat mijn schou­ders zeer doen. Ik zoek een rus­tig yogales­je op en duik daar­na lek­ker mijn bed in. Dank je wel Jolanda.

Niet altijd ‘aan’
Mia heeft migrai­ne en ver­telt dat ze graag een stuk­je gaat fiet­sen, hele­maal alleen en zon­der muziek in haar oor­tjes. Of ze trekt zich lek­ker terug in bed met een goed boek en de deur dicht. Ook dat vind ik een goed advies: even alleen maar aan­dacht voor jezelf. We zijn de hele tijd zo bezig met alles en ieder­een om ons heen… Jolan­da zegt het ook mooi: “Je hoeft niet altijd ‘aan’ te staan. Ster­ker nog: zorg dat je regel­ma­tig ‘uit’ staat. Dus niet steeds op die tele­foon, geen pod­cast luis­te­ren onder het wan­de­len en niet eten bij de tv, maar gewoon doen wat je doet en daar met je aan­dacht bij blij­ven.” En ook dit blijkt te wer­ken: het lijkt net of ik meer ga zien, ik proef mijn eten beter en geniet er dus ook meer van. En als ik deze ‘mind­ful­ness’ een tijd­je vol­houd, voel ik me echt meer ver­bon­den met het leven en mezelf.

Visu­a­li­seer je doel
Ali­ce heeft tot slot nog een gewel­di­ge tip: visu­a­li­seer je doel. Hoe ze dat doet? “Ik bedenk wat ik wil berei­ken met wat ik doe. Zwem­men bij­voor­beeld, dat is goed voor me want ik word er ster­ker van en het houdt me let­ter­lijk op de been. Ik kan daar­door mak­ke­lij­ker en met min­der pijn bewe­gen. Maar ik heb er echt niet altijd zin in. Ik visu­a­li­seer dan een ster­ke en fit­te Ali­ce met min­der pijn­klach­ten en beper­kin­gen. Dat helpt!”

Waar­de­vol voor iederéén
Op de web­si­te van Mijn Leven 2.0 staat: “Zelf­zorg is nodig voor ieder­een, maar mis­schien wel extra belang­rijk voor wie leeft met een ziek­te of beper­king.” Ik zou daar iets aan wil­len toe­voe­gen: als je gezond­heid kwets­baar is, dan móet je je hier wel toe ver­hou­den omdat je dom­weg geen keus hebt, maar dat levert wel veel waar­de­vol­le erva­rings­ken­nis op. Mijn advies: doe daar je voor­deel mee en zorg goed voor jezelf, mét of zón­der beper­king.

TIP: Lees in dit inter­view met Inger Striet­man van Thriving Maga­zi­ne hoe zij pleit voor ‘gezond egoïsme’.